شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- تغییرات شتابان در محیط کسب و کار، لزوم درک بهتر از تغییرات و آینده و فراتر از آن ترسیم آیندههای مورد انتظار را برای سازمان ها و رهبرانشان به یک امر حیاتی تبدیل کرده که این مهم اکنون از طریق دانشی به نام آیندهپژوهی در سطح گستردهای در جهان و به صورتی نوظهور در ایران، فراهم شده است.

با توجه به نقشی که آیندهپژوهی در بهبود و افزایش اثربخشی فرایندهای تصمیمسازی و سیاستگذاری سازمان ایفا میکند، ضرورت توجه به این امر در روابط عمومی ها، بیش از پیش آشکار شده است.
آینده پژوهی پاسخی به نیاز روزافزون بخش مدیریتی هر کشور برای سیاستگذاری استاندارد و بهینه و سازوکاری علمی برای فراهم ساختن مقدمات و مولفه های ضروری در برنامه ریزی، تصمیم گیری و تدوین راهبردهای بلندمدت است.

از این رو، آینده پژوهی را می توان بخشی از فرایند برنامه ریزی هر سازمان برای دستیابی به آینده مطلوب دانست که با محاسبه الزامات و اقتضائات دنیای جدید، مسیر توسعه و پیشرفت سازمان را با بهره گیری از فرآیندهای علمی هموار می  کند.

ترسیم نقشه راه یکی از نتایج بارز اجرای طرح های آینده پژوهی است.
آینده در این چارچوب فکری جدید عبارت است از همه یا بعضی از آنچه در سال های آینده اتفاق می افتد و شامل آینده کوتاه  مدت، میان مدت، بلندمدت و بسیار دور می شود.

درتصمیم گیری های راهبردی سازمان ها معمولا در مورد چشم انداز و اهداف بلندمدت تاکید بسیاری می شود که در واقع همان آینده نگری است که در این راستا نقش روابط عمومی درآینده نگری سازمان ها، بسیار مهم و تاثیرگذار است.

در دنیای پیچیده پیش رو لازم است به نقش های مدیریتی روابط عمومی و رسالت های آن، راهبردی تر نگاه شود و به نقش سنتی که معمولا سازمان ها برای روابط عمومی های خود قائل هستند، اکتفا نگردد و در آینده پژوهی، حوزه وظایف روابط عمومی در راستای آینده سازی و کمک به ایفای مسئولیت های اجتماعی سازمان ها قرار گیرد.

هدف از آینده نگری، محاسبه یا پیشگویی برخی از رویدادها یا شرایط آتی است. آینده نگری به مدیر کمک می کند تا شرایط آینده را به خوبی بشناسد و برای مشکلاتی که در راهند، چاره  اندیشی کند. به بیان دیگر، هدف اصلی آینده نگری، کسب آگاهی درباره رخدادهای نامعلومی است که احتمالا در آینده روی خواهد داد.

با توجه به تحولات سریع و متنوع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که در محیط سازمان رخ می دهد، لازم است در درون سازمان، مکانیزمی طراحی شود که بتوان به موقع تحولات را پیش بینی و راهبرد مناسبی برای مدیریت بر محیط تدوین کرد. بدین منظور، جایگاهی که در آن می توان در این زمینه سرمایه گذاری کرد، روابط عمومی است. به طور کلی روابط عمومی در نقش «آینده نگری» لازم است در زمینه هایی چون کسب آگاهی درباره حوادث نامعلوم که روی خواهد داد، تحلیل اطلاعات محیطی در زمینه های مختلف، پیش بینی های عالمانه درباره تحولات محیط و اثرات آن بر سازمان، تقویت افق شناسی برنامه نویسی برای آینده، آینده گزینی و به دنبال آن آینده سازی برای سازمان فعالیت داشته باشد.

از سوی دیگر باید گفت روابط عمومی ها همانگونه که می توانند آینده را بسازند از روندهای کلی حاکم بر جامعه تاثیر می پذیرند یکی از این روندها دانشی شدن جامعه و ظهور جوامع دانش بنیان در دنیای آینده است که پیامد آن ظهور روابط عمومی های دانشی یا دانش بنیان خواهد بود و نکته جالب این است که روابط عمومی ها (اعم از سنتی و پیشرفته و جدید ) در قالب صنعت روابط عمومی یکی از شاخه های حیاتی صنایع خلاق را در جهان تشکیل خواهد داد.

این بدان معناست که نقش روابط عمومی ها در آینده صرفا نقش های تعریف شده محدود گذشته نخواهد بود و یکی از ارکان توسعه اقتصادی و فرهنگی و حتی سیاسی و اجتماعی کشورها خواهد بود.
 

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)